اثیر غم - عاشقانه

آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]

عاشقانه

|| مدیریت || شناسنامه || پست الکترونیــک || RSS ||

اثیر غم

سعید سلیمی :: سه شنبه 87/5/29 ساعت 1:16 عصر

اثیر غم بودم

تو قلب سرد تو

بیا بشین پیشم

بگیرم ستاتو

نگو چرا سردم

نمی خوام اشکاتو

تبر زدی من هم

سوزوندم عکساتو